Η ανθρώπινη επαφή, τόσο φυσική και συνάμα τόσο περίπλοκη, καθορίζεται συχνά από μια φράση που αντανακλά τις σύγχρονες σχέσεις: «Είμαστε μόνο λίγα βήματα μακριά ο ένας από τον άλλον, αλλά υπάρχουν χιλιόμετρα ‘πρέπει’ ανάμεσά μας.» Τι σημαίνει, όμως, να είσαι τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά;
Στον κόσμο των απαιτήσεων, των προσδοκιών και των κοινωνικών συμβάσεων, η αυθόρμητη σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων συχνά χάνεται. Τα «πρέπει» λειτουργούν σαν αόρατοι τοίχοι, χτισμένοι από φόβους, προκαταλήψεις, προσδοκίες, ελπίδα και τρέφονται από τη δική μας αδυναμία να αποδεχθούμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι. Μεταξύ μας… αυτό είναι εγωισμός κρυμμένος τόσο καλά μέσα μας, που ούτε εμείς οι ίδιοι δεν τολμάμε να παραδεχτούμε!
Ποια είναι τα «πρέπει» που μας χωρίζουν όμως;
✅ Πρέπει να είμαι πάντα δυνατός. Η ανάγκη να μην δείξουμε αδυναμία ή ευαισθησία μας εμποδίζει να είμαστε αληθινοί.
✅ Πρέπει να ανταποκριθώ στις προσδοκίες. Είτε αυτές είναι των γονιών, της κοινωνίας ή ακόμα και του ίδιου μας του εαυτού, μας γεμίζουν άγχος και φόβο αποτυχίας.
✅ Πρέπει να κρατήσω τις αποστάσεις μου. Η πεποίθηση ότι η απόσταση είναι ασφαλέστερη από το μαζί, μας εγκλωβίζει σε μοναχικούς δρόμους, δύσβατους.
Αυτές οι σκέψεις, άλλοτε εμφανείς και άλλοτε υποσυνείδητες, λειτουργούν σαν βαρίδια που δυσκολεύουν την ελεύθερη επιλογή των «θέλω» στην ζωή μας.
Αναρωτηθήκατε ποτέ πως θα ήταν η ζωή μας, αν την ζούσαμε με σεβασμό πρώτα στον εαυτό μας και έπειτα προς τους άλλους; Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν, αντί για καθωσπρεπισμό είχαμε στην ζωή μας τον έρωτα; Και μην πάει ο νους σας μόνο στον σαρκικό έρωτα… αλλά στον έρωτα της ζωής!
Να μπορείς να ξυπνάς το πρωί και να είσαι ερωτευμένος με την ίδια την ζωή…. Να γεμίζεις θάρρος ώστε να γκρεμίσεις τα «πρέπει» και να έρθεις πιο κοντά συναισθηματικά με τους ανθρώπους. Να ξέρεις ακριβώς ποιος είσαι και τι πραγματικά θέλεις να ζήσεις σήμερα, εδώ και τώρα…
Το να ξέρεις ποιος είσαι, να αναγνωρίζεις τι σε γεμίζει και τι σε κάνει να θέλεις να ζήσεις «σήμερα», σου δίνει την ελευθερία να ζήσεις την κάθε στιγμή όπως της αξίζει: με θάρρος, ενθουσιασμό και αγάπη.
Θα μου πείτε τώρα, ωραία τα λες αλλά πως μπορώ αυτό να το κάνω στην πράξη;
Η απάντηση είναι μία. Ψάξε τον εαυτό σου, όχι ποιος σου μάθανε πως είσαι, αλλά πως είσαι αληθινά, τι σε ευχαριστεί, τι σε κρατά πίσω, τι σε φοβίζει, γιατί….
Άφησε στην άκρη τις προσδοκίες για το πώς «πρέπει» να είναι ο άλλος δίπλα σου και επικεντρώσου στο ποιος πραγματικά είναι.
Αν νιώθεις ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κοντά σου αλλά κάτι σας χωρίζει, αναρωτήσου: Είναι τα «πρέπει» που δημιούργησα εγώ; Και αν ναι, πώς μπορώ να τα αλλάξω; Το επόμενο βήμα μπορεί να είναι η αρχή μιας νέας σύνδεσης, πιο αυθεντικής και πιο κοντινής από ποτέ.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αφήνουμε τα «πρέπει» να καθορίζουν τις σχέσεις μας. Ίσως είναι ώρα να διανύσουμε τα χιλιόμετρα και να ανακαλύψουμε ξανά την ομορφιά του να είμαστε πραγματικά μαζί.
ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ, ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ.
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ DAY ONE ΚΑΙ ΟΧΙ ONE DAY!
Μαρία Αλεξιάδου
