Θεραπεία! Όχι προορισμός, αλλά πράξη γενναιότητας

 

Υπάρχουν μέρες που νιώθεις πως τα κατάφερες. Ότι βγήκες από το τούνελ, ότι στέκεσαι ξανά στα πόδια σου, ολόκληρος, καθαρός από τα παλιά, δυνατός από τις πληγές, έτοιμος για τη συνέχεια της ζωής σου.

 

Και μετά, χωρίς προειδοποίηση, κάτι ψιθυρίζει. Μια σκέψη. Ένα όνομα. Ένα άρωμα που ξυπνάει κάτι που νόμιζες ότι είχες ξεπεράσει. Μια πληγή, που πίστευες ότι είχες κλείσει, μα εκείνη είναι ακόμα εκεί και σε κοιτάει κατάματα, σιωπηλή, κουλουριασμένη κάπου βαθιά, αποφασισμένη να σου δώσει τον πόνο που κουβαλάει τόσο καιρό. Ψιθυρίζει μέσα σου, όχι δυνατά, αλλά αρκετά για να σε κάνει να σταματήσεις και να αναρωτηθείς: “Νόμιζα πως το είχα δουλέψει αυτό. Γιατί πονάει ακόμα;”

 

Και τότε αρχίζει ο εσωτερικός διάλογος. Έκανα κάτι λάθος; Δεν έχω προχωρήσει όσο νόμιζα; Γιατί επιστρέφει κάτι που είχα αφήσει πίσω; Στην πραγματικότητα, τίποτα από αυτά δεν σημαίνει ότι απέτυχες. Η θεραπεία δεν είναι ευθεία γραμμή. Δεν είναι στόχος που κατακτάς μια για πάντα. Δεν σου δίνουν πτυχίο με τελετή αποφοίτησης.

 

Είναι μια διαδικασία που σε φέρνει ξανά και ξανά αντιμέτωπο με σκιές, όχι για να σε τιμωρήσει, αλλά για να σου δώσει την ευκαιρία να τις δεις αλλιώς, να σταθείς διαφορετικά μπροστά τους. Η πληγή δεν ξεπερνιέται μια και έξω. Χρειάζεται υπομονή, δουλειά και συνέπεια απέναντι στην αλήθεια σου. Χρειάζεται σκέψη, απόφαση και πράξη.

 

Ίσως, λοιπόν, η θεραπεία δεν είναι να “μην πονάς ποτέ ξανά”. Ίσως είναι να αναγνωρίζεις πότε έρχεται ο πόνος και να του δίνεις χώρο χωρίς να σε διαλύει. Να ακούς τι έχει να σου πει και γιατι υπάρχει ακόμα. Δεν θέλει να σε παιδέψει, θέλει να επουλωθεί.

 

Χρειάζεται να επιστρέφεις στα ερείπια σου, όχι για να μείνεις εκεί, αλλά για να χτίσεις γερά θεμέλια. Να καθίσεις μέσα στην αλήθεια σου, ακόμη κι αν υπάρχουν μόνο στάχτες και να επιλέξεις να μείνεις άνθρωπος. Τρυφερός, ανοιχτός, παρών. ΕΣΥ ολόκληρος.

 

Γιατί η θεραπεία δεν είναι προορισμός, είναι η γενναία επιλογή να ζήσεις αληθινά όπως θέλεις εσύ και όχι το τραύμα σου και οι κακές επιλογές σου.  Να βρεις τον εαυτό σου πραγματικά και να συμφιλιωθείς με αυτό που είσαι. Να διορθώσεις ότι δεν σου αρέσει σε σένα και να ανακουφιστείς από την διαδικασία.  Μόνο τότε η θεραπεία είναι ικανή να σε γιατρέψει.

 

Όταν γίνει μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό σου, επαναλαμβανόμενη μέχρι να νικήσεις. Μια στάση ζωής.

 

Μια γενναιότητα που δεν κάνει θόρυβο.

 

Μια αναγέννηση ψυχής. Της δικής σου.

Μαρία Αλεξιάδου